Courrejolo(-pourpro)
Ipomoea purpurea
Convolvulaceae
Noms en français : Volubilis, Liseron pourpre.
Descripcioun :Planto escapado di jardin e aro naturalisado. Se recounèis eisa emé si gràndi flour roso, bluio o vióuleto. La fueio, entiero, se destrìo de Ipomoea indica que fai de fueio di tres partido.
Usanço :La grano èi bono contro lou quiéu tapa e peréu li verme dóu meme endré. Ajudo tambèn à faire pissa. S'èi trouba de L.S.D., que d'ùni se n'en servon contro lou mau d'èstre.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Ipomoea
Famiho : Convolvulaceae
Coulour de la flour :
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Escoumbre e proche dis oustau
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Ipomoea purpurea (L.) Roth
Erbo-di-perlo
Lithospermum officinale
Boraginaceae
Àutri noum : Erbo-de-la-perlo, Erbo-perliero, Tè-perla.
Noms en français : Grémil officinal, Herbe aux perles.
Descripcioun :Aquelo planto, un pau grando, se recounèis majamen à si fru blanc qu'esbrihon coume de perlo. Autramen, quouro flourejo, sèmblo proun à l'erbo-de-la-pisseto, mai èi proun grando, majamen si fueio. Peréu s'atrobo pas dins li mémi relarg.
Usanço :L'erbo-di-perlo èi couneigudo pèr bèn ajuda à pissa (diuretico). Sougno li graviho dóu ren. Se pren en tisano un cop la planto seco. Servié peréu pèr leva de gran dis iue emé la grano (de bouta souto la parpello de dessouto).
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 100 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lithospermum
Famiho : Boraginaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 3 à 6 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Colo
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiati
Ref. sc. : Lithospermum officinale L., 1753